‘Meneer?’
De uitvaartverzorgster loopt naar W: ‘We weten niet zeker of uw vader in de kist past. Vindt u het erg als we een beetje moeten proppen?’
Vorige maand overleed mijn schoonvader
Kanker. Hij deed één chemokuur en belde vier dagen later de arts. Of hij al naar het hospice mocht.
Hij was een kluizenaar. Hij zag zijn kleinkinderen nooit. Corona kwam hem goed uit.
‘Wat wil je met je uitvaart?’, vroeg W.
‘Hou het klein,’ zei hij. Hij zat in slobberkleren op een stoel tussen het raam en een hoog-laagbed.
‘Je broers en zussen?’
‘Niet welkom.’
‘En muziek, wat -‘
‘Nee, ik wil geen dienst. Zonde van het geld.’
Een week later was hij dood
We bellen een uitvaartondernemer. We willen het basic pakket: je mag nog nét gedag zeggen, maar de koffie en de fabriekscake kun je vergeten.
W. belt. De telefoon staat op luidspreker. Met de hele familie volgen we het gesprek.
‘Hallo? Eh, mijn vader is net overleden.’
‘Gecondoleerd meneer, sterkte met het verlies.’ Drie seconden beleefde stilte.
‘Heeft u al nagedacht over een begrafenis of crematie?’
‘Ja, hij wilde een crematie.’
‘Goed, meneer. Er komt iemand langs om uw wensen te bespreken. Waar kan ik hem naartoe sturen?’
‘Het hospice in Alkmaar. Maar we weten al wat we willen. Jullie hebben een budgetpakket, toch?’
Weer drie seconden stilte.
‘Ah. Oké. De budgetuitvaart. Die regelen we enkel online. Ik mail u een formuliertje. Vul dat maar in. Oh, en u moet vooraf betalen.’
Het formulier werkt niet.
Doodsverklaring
Ze brengen wel alvast een koelplaat. Zonder overleg nemen ze de doodsverklaring van de arts mee, die nodig is om aangifte van overlijden te doen bij de gemeente.
Maar W. wil dat zelf doen. Hij belt. ‘Sorry meneer, morgenmiddag brengen we hem terug. Nee, vandaag kan niet, het is druk.’
Ze vergeten het. Pas als een hospiceverpleegkunde nog een dag later boos opbelt komen ze de verklaring brengen.
We bellen een ander
Dit keer kiezen we een klein bedrijf. Ze maken reclame voor hun goedkope pakketten. Geen dienst, geen bloemen, geen ik-doe-alsof-ik-hem-persoonlijk-kende-praatje van de uitvaartverzorger.
Het gesprek begint vriendelijk. ‘Gecondoleerd, hoe gaat het met u? Zullen we alvast de belangrijkste vragen bespreken?’
Tot we beginnen over de budgetuitvaart.
‘Oh. U wil de budgetuitvaart. Maar dan mét een condoleance? Dat kan niet zomaar. Dat zit niet in het pakket. We gaan een offerte maken. Morgenmiddag hoort u van ons.’
Het is al twee dagen na het overlijden en we hebben nog niet eens een crematiedatum.
We bellen uitvaartverzorger nummer drie
Hij snapt het meteen. Hij regelt binnen een uur de crematie én een zaaltje voor de condoleance.
Het wordt een afscheid zoals we wilden: klein en respectvol.
Was dat nou zo moeilijk?
Natuurlijk, zo’n budgetuitvaart levert minder op
En dat terwijl uitvaartondernemers al omkomen in het werk. Dus ze kunnen het zich veróórloven om onbeschoft te zijn. Zij weten ook dat je toch iets moet met een lijk.
Dus vooruit: ze verlenen je een gunst met hun budgetuitvaart, maar je moet niet denken dat ze nog aardig gaan doen ook.
Daarom bied ik geen budgetpakketten aan. Je betaalt altijd de volle mep. Maar dan krijg je wel zoveel koffie en fabriekscake als je wil, al bij de intake mijn volledige aandacht en maar liefst drie redigeersessies.
Plus perfecte teksten, natuurlijk.